23 mrt Vrijheid in de praktijk: Blog 3, De aandacht naar binnen

Vrijdagnacht plaatste ik mijn vorige blog op mijn website. Toen ik mijn praktijk door de Corona beperkende maatregelen tijdelijk moest sluiten, wilde ik iets kunnen betekenen voor een ander. De eerste twee dagen na de aangescherpte maatregelen las ik veel nieuws en ervaarde ik stress in mijn lijf. Zelfs een soort van verlamming. Voor mij een bekende stressroute. Lees eerdere blogs voor meer informatie. Gelukkig lukte het mij mezelf weer in beweging te krijgen door zelfregulatie. Zelfregulatie is aanwezig zijn en blijven bij alle lichaamssensaties en emoties die daarbij vrijkomen te doorvoelen. Wanneer dat lukt, keert het lichaam terug naar ontspanning en ontstaat er rust, ruimte, vrijheid en meer innerlijke verbinding. Dan ben je beter in staat om je meer af te grenzen van wat er zich in jouw omgeving afspeelt.

Als ik dit zo stevig ervaar dan moeten er mensen rondlopen die hier ook last van hebben. Ik deed een oproep aan mensen, die getriggerd zijn door het Corona virus en behoefte hebben aan oprechte aandacht. Een trigger is een situatie (mens of omgeving), in dit geval de Corona crisis, die onprettige lichaamssensaties en emoties creëert, zoals angst, stress, boosheid, etc. Deze oproep plaatste ik op mijn site en deelde ik middels verschillende social media kanalen. Diezelfde dag kreeg ik twee aanmeldingen. Eén van een bekende die gewoon even wilde kletsen en één van een onbekende jonge vrouw. Zij voelde zich na het lezen van mijn oproep aangesproken en had de moed contact op te nemen. We spraken af dat we in de avond elkaar zouden ontmoeten via de videochat van WhatsApp.

Om een praktijkvoorbeeld te geven van hoe je door de aandacht naar binnen te brengen angst kan transformeren naar kracht, beschrijf ik deze online chatsessie.

We stelden ons niet eens aan elkaar voor. Geen naam, achtergrond of rol die we vervullen in het leven. We zagen elkaar en hadden eigenlijk direct verbinding. Ik was aanwezig. En zij ook. Ze zat in een stoel. Ik kon alleen haar bovenlichaam waarnemen. Vroeg haar de ogen te sluiten en ondersteunde haar bij het gronden van haar lichaam. Ze voelde zich op dat moment redelijk ontspannen. Toen ik haar vroeg te vertellen over haar angst rondom Corona zag ik haar lichaam een beweging naar achteren maken. Er ontstond op verschillende plekken in het lichaam spanning.

Door deze lichaamssensaties rustig waar te nemen. Ze aan mij te benoemen en erbij aanwezig te blijven, ontstond er ruimte voor de emotie van angst. Iets waar we niet graag bij willen zijn. Het liefste bewegen we hier zelfs van weg. Het voelt onprettig. Vaak hebben we niet geleerd hoe hier mee om te gaan. Juist onder die angst zit onze kracht, ruimte en stilte ‘verstopt’. Naast een stevige gronding zorgde ik voor een interne hulpbron ervaring. Ik vroeg haar te voelen waar ze nog wel rust ervaarde in haar lichaam. Bij teveel stress en overlading kun je terug naar die plek in jouw lichaam waar nog wel ontspanning wordt ervaren. Een hulpbron ervaring toevoegen is belangrijk. Zo heb je altijd een escape als het even teveel wordt.

Er zijn ook externe hulpbronnen die je kunt inzetten. Een externe hulpbron kan bijvoorbeeld een fijne situatie zijn. Als het je teveel wordt dan schakel je over naar de fijne situatie. Je visualiseert deze prettige ervaring, voelt de lichaamsreacties en de emoties die bij de prettige ervaring/ situatie horen. Voor mij is dat een bekende plek in de natuur die ik visualiseer. Zodra ik dat doe, ontspan ik direct. Je kunt dan pendelen tussen twee situaties. De angstige situatie, in dit geval de Corona crisis, en een prettige situatie. Zo kun je jezelf reguleren en jezelf niet overladen met bijvoorbeeld nog meer angst. Jouw lichaam en gevoel moeten het wel kunnen dragen. Als we in stressvolle situaties worden getriggerd en er ontstaat angst, komt er regelmatig extra angst uit het verleden mee. Onze eerste ervaring in ons leven met stress wordt in ons reptielen brein en zenuwstelsel opgeslagen. Deze wordt dan geactiveerd bij een nieuwe stress ervaring.

Samen volgen we haar lichaam. ‘Wat voel je?’ Ik geef haar alle ruimte te voelen wat ze voelt. ‘Hoe voelt dat?’ Ik laat haar benoemen wat ze voelt. ‘Waar voel je dat?’ Ik laat haar in alle rust weer terugkeren naar haar lichaam om te voelen waar ze dat voelt. ‘Lukt het je erbij te blijven?’ Dit proces doen we allemaal in veel stilte, aanwezigheid van het bewustzijn en vertraging. Het lukt haar aanwezig te blijven en ze voelt haar angst. Via de ademhaling breng ik haar dieper in haar gevoel. Ademen betekent voelen. Ik vraag haar de handen te leggen op de plekken waar ze verdriet ervaart. Als een soort van troost. Ze vindt weer rust in haar lichaam. Ook ontstaat er een gevoel van eenzaamheid. Ze kan erbij blijven. Haar lichaam trilt, haar ogen bewegen achter haar oogleden, soms maakt haar lichaam weer een kleine vluchtbeweging. Dit is wat een lichaam kan doen. De spanning van stress en angst hadden zich vastgezet in haar lichaam en ontladen zich nu.

De spanning, het verdriet en de angst zijn verdwenen. Ze voelt haar stevige ademhaling en gronding. We brengen beweging in haar lichaam en masseren de plekken waar de spanning het meest was. Ik beweeg met haar mee en spiegel elke beweging. Ik adem met haar mee. We maken samen geluiden en ontladen.

Ze is stil en zit krachtig voor me met haar ogen dicht. Ik voel dat ze ruimte innemen best lastig vindt. Spreek haar toe dat er geen haast is en we alle tijd hebben. Ook om haar systeem de ruimte te geven dit fijne krachtige gevoel in te nemen. Te ervaren en te laten landen. Dit is zo’n belangrijke fase. In deze fase ontstaat er ruimte voor nieuwe verbindingen in de hersenen en haar autonome zenuwstelsel.

Na ongeveer een uur is de sessie rond. Even geen reflectie of denken na afloop. Maar een liefdevolle afsluiting met de afspraak de volgende ochtend te bellen. Wat intens. Zo dankbaar dat ik niet alleen mezelf kan reguleren in deze onzekere tijd, maar dat ik mensen die behoefte hebben aan liefdevolle aandacht ook kan ondersteunen zichzelf te leren reguleren. Ik vond het zo’n waardevolle sessie dat ik, in overleg met haar, besloot mensen een inkijkje te geven in hoe de eerste drie stappen; lichaamsbewustzijn ontwikkelen, emoties leren doorvoelen en zelfregulatie in de praktijk werkt.

In mijn praktijk maak ik verschillende sessies mee. Niet iedereen is al meteen in staat zo aanwezig te blijven bij de eigen lichaamssensaties en emoties. Mensen zitten vaak in hun hoofd. Ergens zitten blokkades. Ze bewegen vaak onbewust weg van onprettige sensaties en gevoelens. Als het nieuw voor je is dan is een eerste stap lichaamsbewustzijn ontwikkelen. Aanwezig zijn bij alles wat je voelt in het moment. Dit heeft tijd en beoefening nodig. Yoga, mediteren, mindfulness, ademen, massages of andere lichaamsgerichte vertragende oefeningen kunnen ondersteunend zijn aan dit bewustzijn verruimende proces. Het kan ook fijn of nodig zijn naar een coach of therapeut te gaan. Iedereen ontwikkelt zich op zijn eigen manier en tempo. Ben je nieuwsgierig geworden, lees dan ook mijn eerste blog van vrijheid in de praktijk waarin ik jezelf afgrenzen, zelfregulatie en verbinding beschrijf. Bovendien kun je op mijn website meer lezen over trauma en stress of andere interessante onderwerpen.

Lieve groet,

Sirpa van der Steen – Ilsink
De Vrije Kameleon

06-55831296