11 jul Vrijheid in de praktijk: Blog 7, De Coronacrisis, een brug naar ruimer bewustzijn

De huidige omgeving voelt voor mij als stormachtig. Er komt ongelooflijk veel informatie op ons af. De Coronacrisis, de impactvolle beelden en mensen op de intensive care, de dagelijkse update van de Corona doden, de mainstream nieuwsberichten met veel nadruk op de ernst en de risico’s van dit virus, de beperkende maatregelen zoals de lockdown en social distancing, de aanpak van de regering, jouw eigen onderzoek naar de waarheid binnen de alternatieve media en/of de informatiestroom op internet en social media hebben ervoor gezorgd dat velen onder ons onprettige gevoelens ervaren die automatische reacties kunnen uitlokken. Vanuit verschillende persoonlijke situaties beleven en ervaren wij dit allemaal op onze eigen manier. Onze menselijke basisbehoeften zoals veiligheid, afstemming, vrijheid en vitaliteit (liefde en seksualiteit) staan daarbij behoorlijk onder druk.

We gaan allemaal volgens ons vaste patroon met onprettige gevoelens om. Dit doen we nu, maar deden dit vóór de Coronacrisis ook al. Het wordt in de huidige situatie alleen maar meer zichtbaar en voelbaar, omdat we allemaal tegelijk extra worden uitgedaagd door deze uitzonderlijke situatie. Onze vecht-, vlucht- of bevriezingsrespons kent verschillende vormen en maniertjes. Om een indruk te geven hieronder een aantal voorbeelden ter illustratie. Sommigen mensen schieten in de overdrijving van het overdenken en analyseren. Ook zijn er mensen die alles negeren en vermijden. Anderen komen in een staat van machteloosheid terecht. Mensen ervaren geen invloed en geven zich over. Ze zitten vaak vast in angst. Ook zijn er mensen die overweldigd worden door alle energie die op ze afkomt en weten niet hoe ze hiermee om moeten gaan. Weer anderen voelen boosheid en duwen het weg. Ze bepalen zelf wel hoe ze ermee om willen gaan. Kunnen ‘de schuld’ buiten zichzelf leggen. Ook zijn er mensen die naar buiten toe bewegen en de hele wereld willen redden. Sommigen gedragen zich keurig naar de verwachting van hun omgeving. Ze durven zich onvoldoende zichtbaar te maken wat ze werkelijk denken en voelen. Ook zijn er mensen die doorschieten in het handhaven en opvolgen van alle maatregelen. Willen controle houden, wijzen anderen af en stoppen mensen in hokjes. Er zijn vele variaties en voorbeelden te bedenken hoe de overleefreacties zich laten zien. Het één is niet beter dan het andere. Een overleefreactie is een overleefreactie. Het belemmert ons te zijn wie we werkelijk zijn. We zijn soms zo nauw verbonden met onze maniertjes om onszelf te beschermen dat we niet eens door hebben dat het een overleefreactie is. Opmerkingen als ‘Zo ben ik nou eenmaal’, ‘Dat is mijn karakter’ ondersteunen dit.

Vastzitten in een automatische overleefreactie heeft direct effect op de samenwerking en balans tussen ons lichaam, gevoel en denken. De disbalans kaapt ons bewustzijn. Hierdoor worden we gevoeliger voor invloeden van buitenaf. Omdat al ons gedrag afspeelt in relatie tot de ander(en) heeft ons overleefsysteem direct effect op onze omgeving. Er is veel irritatie, frustratie, boosheid en onbegrip onder de ‘voor’- en ‘tegen’-standers rondom het huidige regeringsbeleid door bovengenoemde verschillen in ervaringen en belevingen. Het zorgt voor minder echt contact met de ander die zelf ook weer minder in verbinding is met zichzelf. Dit veroorzaakt sneller een actie-reactie dynamiek. Omdat we als sociale wezens gericht zijn op verbinding, ervaren we extra stress in de ontmoeting met de ander als de werkelijke verbinding niet tot stand komt. Ons overleefsysteem trekt daardoor nog meer aan. Deze vicieuze cirkel zorgt voor steeds meer afstand en polarisatie.

Door de eenzijdige informatiestroom die bij mij binnen komt, ervaar ik soms zorgen en frustratie. Als automatische reactie zoek ik naar meer informatie en zou ik mensen ‘wakker’ willen schudden. Bij mij zit blijkbaar soms nog steeds een gevoel van afhankelijk zijn van mijn omgeving. Ik weet dat dit een reactie is die voorkomt uit mijn hechtingsgeschiedenis en eerste ervaringen met stress. Met reageren op mijn omgeving vanuit een automatische reactie creëer ik meer van hetzelfde. Mijn cirkel van invloed zit niet in mijn energie op de buitenwereld te richten, maar deze juist naar binnen te verplaatsen. Onprettige gevoelens hebben mij in het verleden aangezet mezelf te onderzoeken. Ik voelde me afhankelijk van het oordeel van mijn omgeving. Ik paste me aan de verwachting van mijn omgeving aan. De verandering vond plaats in het doorvoelen van mijn pijn en het accepteren van mijn ‘schaduwkanten’. Zoals je in mijn levensverhaal; mijn zoektocht naar vrijheid, verschillende blogs of op mijn website kunt lezen. Ik heb me mijn hele leven, zowel persoonlijk als professioneel, verdiept in overlevingsmechanismen, groei, innerlijke verbinding en groepsverbinding.

De onrust die ik om mij heen voel, heeft vast ook te maken met de bevriezing die bij sommige mensen loskomt. Gevoelens als boosheid, frustratie, irritatie, paniek, zorgen of angst komen vrij. Dit geeft mij hoop. Voelen is mijn inziens een brug naar een ruimer bewustzijn. Mensen komen pas in beweging als ze zelf ervaren dat ze vastlopen. Voel je boosheid, angst of heb je een andere ‘onprettige’ emotie? Ben je aan het reageren op jouw omgeving? Voel je de neiging te willen vechten, vluchten of voel je je bevroren dan staat jouw overleving aan het roer. Je zit dan altijd in de underdog. Door in dezelfde energie te reageren, creëren we een herhaling van onze geschiedenis. Een tegen-actie levert een tegen-reactie op. Jouw omgeving (je partner, vrienden, familie, kennissen, buren, verschillende groepen waar je deel van uitmaakt) zal niet jouw kant op bewegen of veranderen als ze zich onveilig, boos of gefrustreerd voelen. De ander zal zich nog meer wapenen, verzetten of wegkijken. We houden zelf hiermee de dynamiek van actie-reactie, van polarisatie oftewel onderlinge tegenstellingen in stand. Zo werkt het op micro-, meso- en macroniveau!

De oplossing en jouw cirkel van invloed zitten in jouw aandacht naar binnen te verplaatsen. We hebben vaak niet geleerd hoe we met ‘onprettige’ emoties om kunnen gaan. Onder deze gevoelens zit vaak pijn uit het verleden verstopt. We bewegen ervan weg. Zijn teveel gericht op prettige gevoelens. We projecteren ons gevoel op de ander, de situatie of omgeving. We geven een ander de schuld of nemen afstand. We voelen ons afhankelijk. Hopen dat de ander (omgeving) verandert of ons komt redden. Allemaal verwachtingen die te maken hebben met onze onprettige gevoelens in relatie tot onze omgeving. Zo lang we extern blijven zoeken, blijven reageren op onze omgeving en externe informatiestromen vanuit ons overlevingsmechanisme raken we meer van onszelf en elkaar verwijderd.

Ik wil niet terug naar het oude of nieuwe ‘normaal’. Ik droom mijn hele leven al van een nieuwe wereld. Een wereld waarin we in staat zijn echt met onszelf en elkaar te verbinden. Waar we helemaal onszelf kunnen zijn. We zijn allemaal uniek en hebben een stukje van de puzzel om de wereld te verbeteren. Juist onder onze onprettige gevoelens en diepere pijn uit het verleden zit ons puzzelstukje verborgen. Niet voor niets word je zo geraakt. Daarom is het ook belangrijk dat jij jouw eigen onderzoek doet. Niemand anders kan jou een antwoord geven. Stap zelf uit de actie-reactie dynamiek van tegenstellingen door jezelf te vertragen en de aandacht naar binnen te keren. Hoe ik de tegenstelling in mezelf onderzoek en mijn innerlijke verbinding verstevig, heb ik uitgewerkt in één van mijn eerdere blogs.

Als er tussen mensen onvoldoende verbinding en zuiverheid is, krijg ik onprettige gevoelens. Dat is ook precies de reden waarom dit alles mij zo raakt. Mijn hele praktijk is opgebouwd op wie ik ben en waar ik voor sta (mijn puzzelstukje): echte verbinding met onszelf en de ander. Innerlijke verbinding creëert gevoelens van veiligheid, vrijheid en zorgt voor aanwezigheid, compassie en nieuwsgierigheid. Dit heeft direct effect op ons lichaam, de aanmaak van het gelukshormoon oxytocine, rust, ontspanning en ons immuunsysteem. Vanuit een innerlijke verbinding zijn we in staat ons zuiver (zonder aanpassing) te verbinden met een ander.

Willen we echt verandering in onze omgeving dan moeten we zelf de weg naar binnen maken om als ‘leiders’ in onze eigen kracht te kunnen gaan staan. Voorbij ons denken, onze overleving, maniertjes, rollen, imago’s, verschillen en persoonlijkheid. Noem mij een dromer of naïef. Het maakt mij gelukkig niet meer uit wat je van mij vindt. Ik ben hier, maak mezelf zichtbaar en deel met open hart mijn kennis en ervaringen.

Wil je meer lezen over ons overlevingsmechanisme, mijn persoonlijke zoektocht naar vrijheid, innerlijke verbinding of groepsverbinding, check dan mijn website en/ of mijn blogs ter inspiratie.

Sirpa van der Steen – Ilsink

De Vrije Kameleon

www.devrijekameleon.nl

‘Laat het los, maak jezelf zichtbaar en vrij’

Foto gemaakt door Marco Ferrageau