05 mei Vrijheid in de praktijk, blog 16: Voor mijn waarheid staan

De wereld bestaat voor mij uit twee delen, een ongezien en een tastbaar deel. Deze twee zijn met elkaar verbonden. Al jaren probeer ik tussen beide te balanceren. De wereld van het voelen en van het denken. De wereld van de feminiene- en de masculiene energie. Het ongeziene en het tastbare. Het donker en het licht. We zijn onderdeel van deze twee werelden en beide zijn aanwezig in ons allemaal.

De energetische wereld

Als ik met een holistische en systemische bril naar mijn lichaam, geest en de natuur kijk, ben ik verwonderd. Ons lichaam en brein die tot de tastbare wereld behoren, bestaan uit een opbouw van cellen, moleculen en atomen die nauwgezet en zeer fijngevoelig met elkaar samenwerken. Ze lezen elkaars informatie, spelen informatie door en doen waarvoor ze zijn bedoeld. Alles klopt en is opgebouwd tot één magisch geheel. Wanneer iets uit balans is, zal het lichaam zich laten voelen. Naast het lichaam heb je ook de geest die uit verschillende lagen bestaat. We voelen bijvoorbeeld emoties en hebben een sterke intuïtie. De geest, het lichaam en de omgeving vormen met elkaar samen een ingenieus samenspel van verschillende niveaus. Het één staat niet los van het ander. Het voelt groots. We reageren op een onzichtbare wereld. In verbinding met elkaar scheidden we DNA af. Wisselen we hormonen uit. Creëren met onze emoties rondom ons een energetisch veld waar de ander of onze omgeving weer op reageert. Met elkaar samen creëren we één grote kolk aan energie en een bewustzijnsveld. We staan in verbinding met alles om ons heen. Met onze omgeving, natuur, dieren, oceanen, planten, hogere zelf, planeten, het universum, multiversum en andere wezens. Alles staat op zichzelf en is met elkaar verbonden. Wat zich buiten ons afspeelt, vinden we terug in onszelf. Ik merk dat ik de woorden niet heb om te beschrijven wat ik voel als ik mij verbind met deze magie. Het brengt in mij een gevoel van liefde op gang dat vanuit mijn hart begint te stromen. Deze ervaring gaat nog veel dieper dan het waarnemen alleen. Soms gaat het tintelen in mijn lijf en mijn oren beginnen te suizen. Zo overweldigend dat ik er emotioneel van word, een soort van heimwee gevoel ervaar en er een helder weten in mij ontwaakt Een wijsheid die al van kleins af aan ervaar. Bovendien voel ik vertrouwen dat ik word gedragen en ervaar dan zoveel rust. Deze ervaring wordt versterkt als ik in de natuur wandel, een diepere verbinding ervaar met mezelf, met een ander of een dier. Met deze wereld die uit zoveel lagen bestaat, ben ik verbonden. Het stroomt in mij. En ik geloof in iedereen. Het voelt als een wonder dat we er überhaupt zijn. Wanneer ik mij met deze wereld verbind, leef ik meer in harmonie en overgave. Kan ik meer zijn met alles wat er is. Een onzichtbare wereld met oneindig veel mogelijkheden, boodschappen en vrije wil. Onze aanwezigheid hier op aarde voelt misschien klein en miniem. Sinds ik mij verdiep in deze wereld (o.a. bewustzijn, systemen en kwantumfysica) realiseer ik mij dat onze aanwezigheid van belang is. Ieder mens is een belangrijke schakel in het grotere geheel.

De tastbare wereld

De tastbare wereld bestaat voor mij uit alles wat we feitelijk kunnen waarnemen met onze vijf zintuigen. Binnen onze maatschappij zijn we mijn inziens steeds verder verwijderd geraakt van de energetische wereld en magische verbinding. We zijn te ver doorgeschoten in de wereld van tastbaarheid. Met allerlei gevolgen van dien. Als ik me verbind met onze verwijdering van de natuur en magie voelt het koud, mechanisch en afgesloten. Hieronder een aantal voorbeelden zoals ik het waarneem. Veel mensen leven teveel in hun hoofd. De verbinding met hun lichaam en gevoel is vaak geblokkeerd. Veel mensen zijn niet in staat het grotere geheel waar te nemen. Mensen onderzoeken slechts delen. Als het niet bewezen is, sluiten veel mensen het uit. Kennen we het niet, doen we hetzelfde. Er wordt getracht het leven wetenschappelijk te benaderen. Met wetenschap is natuurlijk niets mis. Mijn inziens wel als er een overtuiging op zit dat alles vanuit deze wereld te verklaren is. De kwantitatieve onderzoekswereld van tabellen en cijfers. Hoe verhoudt zich dat dan tot onze natuur?

Er is zo’n enorme controle drang aanwezig. Veel gedrag wordt beheerst door macht, geld, hebzucht, oppervlakkigheid, symptoombestrijding en verdeeldheid. Als reactie hierop zien we mensen reageren vanuit onmacht, afhankelijkheid en angst. Of boosheid en frustratie. In deze wereld zitten we gevangen in een actie-reactiedynamiek. Ik schrijf hier verder meer over.

Onze natuur staat onder druk door vervuiling en verwaarlozing. Net zoals onze lichamen en geest. Veel mensen ervaren het leven en het lichaam als iets vanzelfsprekends. Onprettige gevoelens worden ervaren als iets lastigs. Mensen hebben allerlei maniertjes deze te onderdrukken. Sommigen mensen stoppen eten in het lichaam dat niet voedend is. Weer anderen leven een gejaagd leven. Veel mensen zitten vast in trauma, het onbewuste gevoel niet goed genoeg te zijn, automatische programma’s en overleving. Dit schrijf ik trouwens zonder oordeel. Ook mijn persoonlijkheid is een product van mijn opvoeding en onze maatschappij. Omdat we in deze afgescheiden wereld zijn groot gebracht, is deze wereld in ons allemaal aanwezig. Veel mensen hebben op dit moment een beperkt vermogen van het ‘zien’ van magie. Vooral als er sprake is van angst en weinig bewustzijn zit op die angst. Door de komst van Corona en de maatregelen is deze wereld nog strakker aangetrokken.

Onze buitenwereld is uit balans. Net zoals onze binnenwereld.

Ons programma

Ieder mens past zich op zijn of haar eigen manier aan. Aanpassen aan de omgeving is op zich geen probleem, maar wel als het ten koste gaat van onszelf en onze waarheid. We zitten vaak gevangen in een vaste scripts, in rollen, maniertjes en verwachtingen. Diep van binnen hebben we behoeften die door onze ouders niet of onvoldoende zijn vervuld. Om hier toch in te worden ontmoet en de pijn die we hierbij ervaren te onderdrukken, hebben we tijdens het opgroeien allerlei onbewuste maniertjes en strategieën ontwikkeld. Om een voorbeeld te geven hoe dit werkt, blik ik terug op mijn kindertijd. Ik had vroeger bij mijn vader thuis enorm veel behoefte aan vrijheid. Hij wees mijn gevoelswereld, de dingen die ik deed en de mensen waar ik mee omging af. Hierdoor ging ik ondergronds. Ik vertelde hem gewoon niet meer wat ik deed, wat mij bezig hield en met wie ik omging. Als volwassene behoorde dit echter tot een van mijn vaste strategieën. Ook leerde ik bijvoorbeeld als kind mijn gevoelens en kwetsbaarheid te onderdrukken. Thuis was ik sterk en zelfstandig. Daaronder voelde ik me vaak eenzaam en gefrustreerd. Ik onderdrukte deze gevoelens met maniertjes zoals altijd wat te doen te hebben, met eten of mij vooral op de ander te oriënteren. Hierdoor zette ik mijn eigenschappen als lief, behulpzaam en kritiekloos op de voorgrond. En werd hierin gezien. Mensen vonden mij aardig. Ik liet mijn eigenwaarde afhangen van de erkenning van de ander. Dit creëerde een gevoel van afhankelijkheid. Mezelf verlaten deed ik eerder dan dat ik de ander zou verlaten. Als kinderen passen we ons allemaal aan onze opvoeders en omgeving aan. We zijn afhankelijk en om te overleven hebben we een zeer goed ontwikkeld overlevingsinstinct. Om erbij te horen, hebben we geleerd ‘goede’ eigenschappen van onszelf op de voorgrond te plaatsen en niet gewenste eigenschappen naar de achtergrond. We passen ons aan de verwachtingen van de omgeving aan. Onbewust wordt onze persoonlijkheid geboren. We raken onze oorspronkelijke zelf en de regie steeds meer kwijt. Een vast programma dat we als volwassenen blijven continueren.

Dit vaste programma voelt vaak comfortabel totdat je erin vastloopt. Wanneer je de verbinding herstelt en stappen buiten je eigen comfortzone zet, zal jouw superego er alles aan doen je naar jouw vaste programma terug te laten keren. De verinnerlijkte stem, een echo uit het verleden, is meestal helemaal niet lief, spreekt bestraffend en is vaak kritisch. De meeste mensen zijn daarom ook het meest in conflict met zichzelf als ze uit hun vaste patronen en het systeem willen stappen. Het superego heeft namelijk ook allerlei maniertjes in huis om ons te verleiden of af te leiden. Trouw blijven aan onszelf en onszelf zichtbaar maken, gaan gepaard met daadkracht, moed en volharding. Natuurlijk krijg je ook te maken met tegenwerking uit je omgeving. Als je het systeem en je aanpassing eraan loslaat, verstoor je de energetische balans Het systeem zal er alles aan doen terug te keren naar zijn oude balans.

In maart vorig jaar werd ik geïnspireerd mijn belevingswereld met jullie te delen. Niet om mijn mening op te dringen, maar om mijzelf zichtbaar te maken, trouw te blijven aan mijzelf en anderen te inspireren en te informeren. Ik weet zeker dat de meesten van ons extra worden getriggerd in oude trauma’s en automatisch gedrag. Het delen van mijn waarheid was voor mij niet meer zo spannend omdat ik eerder al een blogreeks over mijn verborgen verleden en kwetsbaarheden had gedeeld. Al mijn blogs zijn geschreven vanuit mijn essentie. Voor het schrijven, neem ik zorgvuldig de tijd. Wat ik het afgelopen jaar heb geleerd, is het verschil ervaren tussen het delen vanuit mijn angst of vanuit mijn essentie. Een snelle reactie of een creatie van binnenuit. Bovendien heb ik nog beter leren omgaan met afwijzing. In de huidige eenzijdigheid van mijn omgeving voel ik dat mijn verhaal er niet mag zijn. Een minderheidsstem hebben in een groep is soms best spannend en roept allerlei gevoelens en ervaringen op.

Reactie

Na het lezen, horen of zien van bepaalde informatie ontstond er soms direct de drang andere mensen te informeren. Omdat ik mij dan afhankelijk voel van het bewustzijn van de ander. Een reactie dat voortkomt uit mijn angst om mijn vrijheid te verliezen. Vanuit die reactie kon ik een ander triggeren. Waardoor de ander dan weer minder open stond voor een gesprek en mij afwees. Voor het gevoel van afwijzing ben ik vanuit het verleden extra gevoelig. Het kan mij extra bezig houden of ik schiet automatisch in de verdediging, trek mezelf terug of wijs de ander af. Dit hele proces vindt plaats in ons gevoel, de ongeziene wereld.

Het doet mij verdriet dat mensen niet zien wat ik zie of vertrouwen hebben in hun gevoel, onze natuur, ons magische verbinding en het grotere geheel. Het is goed bedoeld, maar wie ben ik om mijn werkelijkheid en belevingswereld op de ander te projecteren? Mijn projectie kan soms heel subtiel gaan. Als ik bijvoorbeeld iemand alleen in het bos zie lopen met een mondkap, voel ik automatisch mijn lichaam reageren. Zij staan representant voor de angst om mijn vrijheid te verliezen. Mijn gemoedtoestand wordt beïnvloed door het automatisch ontstaan van negatievere gedachten. Alsof het script al geschreven is. Door het kijken, voelen en waarnemen van de buitenwereld kan ik soms minder goed bij mijn eigen energie blijven.

Vroeger heb ik mensen de ruimte gegeven hun angst, frustratie, irritatie, jaloezie, bitterheid en afgunst etc. op mij te projecteren. Ik was veel te lief en zorgzaam. Mijn waarde liet ik afhangen van de erkenning van de ander. Een ander tegemoet komen in het oplossen van het onprettige gevoel was vaak prioriteit. Ik voelde mij verantwoordelijk en paste mijn gedrag daarop aan. Deze zelfafwijzing heb ik al een tijdje geleden achter me gelaten. Aan mezelf en mijn gevoel twijfel ik gelukkig niet meer. Wel zit er een uitdaging op mijn angst en het omgaan met mijn omgeving. Als ik even niet oplet, word ik afgeleid en verleid te reageren.

Projectiespel

Eerder schreef ik over de actie-reactiedynamiek. Ik noem het ook wel het projectiespel. We voelen allemaal ergens angst. Angst voor het virus, ziek te worden, angst onze vrijheid te verliezen, angst het niet goed te doen, angst te worden afgewezen, er niet meer bij te horen en ga zo nog maar even door. En hebben allemaal onze maniertjes hoe we hiermee omgaan. Als de ander zijn angst op mij projecteert, heeft dat niets met mij te maken. Als automatische reactie zijn wij mensen geneigd vanuit dezelfde energie te reageren. Een projectie vanuit irritatie en afwijzing creëert vaak een automatische reactie vanuit dezelfde tegen energie. Nu er zoveel afwijzing, en polarisatie is, leer ik nog beter de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn gevoel en de projecties van anderen zonder oordeel bij de ander te laten. We hebben allemaal onze eigen bagage. Iedereen draagt zijn of haar eigen verantwoordelijkheid voor de eigen rugzak en gevoelens. In de praktijk hebben we geleerd bij onze onprettige gevoelens weg te bewegen of een vinger naar de ander te wijzen. Dit patroon zit diep en is zeer gelaagd in ons systeem verankerd. En is nu zo voelbaar en zichtbaar.

Aan dit projectiespel doe ik niet meer mee. Dit gedrag is helemaal niet in lijn met wie ik ben. Als we niet opletten, laten we ons verdelen. We worden uitgedaagd onze innerlijke verbinding te herstellen. Bij onszelf te blijven. De verleiding te weerstaan niet in het projectiespel te stappen. In verbinding te blijven met onszelf en de ander. De hele dag door ontvangen we informatie waar we direct iets van vinden. In onze gedachten en in onze reacties. Heel snel geven we, als we iets zien of lezen, een like of een dislike. De sociale media en de smartphone werken hier niet echt aan mee. Het gave is dat ik nu heel bewust ervaar hoe ik het projectiespel word ingezogen. Hoe mijn systeem vanzelf onprettige emoties projecteert. Hoe ik projecties van de ander incasseer en hoe ik er weer uit beweeg. Deze dynamiek leidt af van de creatie van mezelf en de ander. Mijn inziens hebben we allemaal een stukje van de puzzel om de disbalans in onszelf en onze omgeving te herstellen. Daarom is onszelf vergelijken met een ander zeer ontkrachtend. Onze belevingswereld op de ander projecteren, is net zo belemmerend. Iedereen loopt zijn eigen pad, neemt zijn eigen plek in, ervaart zijn eigen proces en heeft zijn eigen waarheid.

Creatie

We kunnen ons leven creëren. Nu ik nog meer uit de dynamiek van actie – reactie kan blijven, begint mijn energie van binnenuit nog meer te stromen. Ik weet dat we met elkaar en onze energie samen een collectief bewustzijnsveld creëren. Voor mijn energie zorgen, is het hoogst haalbare. Dat betekent dat ik het donker in mezelf en het donker dat zich in de buitenwereld afspeelt, en mij triggert diep doorvoel en onderzoek. Ik heb, net als vele anderen, de magie van het leven en de verbinding met mezelf terug gevonden. Met ons brein alleen is de magie van het leven niet te ontcijferen. We hebben hier ook ons lichaam en gevoel bij nodig. Hierdoor herstellen we de innerlijke verbinding. Krijgen meer regie oftewel zelfbeschikking over ons leven en laten de automatische piloot en overlevingsmechanismen vrij. Jezelf in beide werelden herkennen, ertussen balanceren en hiermee de disbalans herstellen, is mijn inziens onderdeel van de (r)evolutie van de mens. Tegelijkertijd vindt er herstel plaats in onze buitenwereld. Omdat wij niet meer reageren, maar creëren. Vanuit onze creatie, creëren we een nieuwe wereld. Waar beide werelden meer in dienst komen te staan van elkaar en van de mens.

Ik kan gaan wachten tot mijn omgeving geeft waar ik naar verlang. Ik kan mij net als toen ik kind was mij er afhankelijk van opstellen. En mijn waarheid opofferen. Hiermee organiseer ik meer van hetzelfde. Als ik onzichtbaar ben, word ik niet gezien. Als ik mezelf afwijs, krijg ik afwijzing retour. Ben ik wantrouwend, dan krijg ik wantrouwen terug. Maar het werkt ook andersom Als ik mij afwachtend opstel, dan is de kans dat anderen mijn ruimte innemen wel heel erg groot. Blijf ik stil, dan zullen anderen mijn overstemmen. Als ik verandering wil, zal ik zelf de verandering moeten zijn. Want als ik liefde geef, krijg ik liefde terug. Als ik zuiver ben, krijg ik zuiverheid terug. Als ik open ben, krijg ik openheid terug. Wees vrijheid en je krijgt vrijheid terug. Samen creëert samen. De energie die jij creëert, beïnvloedt direct het collectief. Alles wat je van je van de buitenwereld gespiegeld krijgt, geeft elke keer weer een kans bij jezelf naar binnen te gaan.

Zuivere verbinding

Door de huidige omgeving leer ik mezelf op het gebied van zuiver verbinden nog meer te zichtbaar te maken. Ik wil een zuivere verbinding dan zal ik zuiver zijn. Ik leer de energie van de ander meer in liefde waar te nemen. De projectie van de ander met compassie terug te geven. Je mag hier zelf naar kijken en het doorvoelen. Net zoals ik de verantwoordelijkheid neem voor mijn gevoel en ervaring,. Bovendien sta ik open voor het kijken naar mijn aandeel. Ook ik heb mijn blinde vlekken. Samen kunnen we de onprettige gevoelens en projecties onderzoeken. Alleen als de ander ook in staat is de verantwoordelijkheid te nemen en naar zijn of haar eigen aandeel te kijken. Een wederkerigheid die voor mij voorwaardelijk is voor een diepere verbinding. Samen zien we meer en kunnen we groeien.

Ik weet dat wij als mensen in staat zijn elkaar werkelijk te ontmoeten. Dat we naast elkaar kunnen staan met onze verschillende waarheden. We zullen namelijk nooit hetzelfde zien, voelen en ervaren. Dat is inherent aan mens zijn. Maar samen zien wij meer. Dit is precies mijn kwaliteit. Natuurlijk word ik geraakt als ik merk dat we onderling van elkaar verwijderd raken en meer polariseren. Ik kan gefrustreerd raken en in een reactie gaan of mij op mezelf richten en zelf de zuivere verbinding zijn. Hier voel ik mijn commitment. Ik zie het als een grote uitdaging steeds minder in een reactie te schieten. Te balanceren tussen beide werelden vanuit rust, aanwezigheid en waarneming. 

♥️

Sirpa

De Vrije Kameleon