20 dec Vrijheid in de praktijk: Blog 11, Een maakbare wereld

De wereld zoals het al jaren aan het ontwikkelen is, is een wereld waar er steeds meer controlebehoefte ontstaat. Er is een tendens dat we onze wereld zoveel mogelijk willen beheersen. We streven naar succes, gezondheid, comfort en geluk. En zoeken dit vooral buiten onszelf. We stellen wilsgestuurde (onverbonden met ons gevoel en lichaam) doelen op en gaan er op af. Ik bedoel met onverbonden dat er wel een onprettig gevoel is, maar dat men er juist van wilt weg bewegen door doelen in de toekomst te stellen.

Als ik afval dan ben ik gelukkig. Als mijn relatie beter wordt dan komt alles goed. Als ik harder werk, dan heb ik straks weer overzicht. Als ik in dat nieuwe huis woon, dan voel ik me beter.

ALS… DAN…. gaat over een oorzaak en gevolg redenering. Een automatische reactie meer vanuit ons denken. Als we dit doen, dan wordt alles beter. Het wordt gestuurd vanuit een overtuiging dat we niet goed genoeg zijn. Dat het nu niet goed is. Dat we tekort komen. Dat het beter kan. We hebben geen vertrouwen.

Hoe we met onszelf omgaan, zie je als een spiegel terug in de buitenwereld. Er worden scenario’s voor de toekomst geschetst. Daar worden plannen op gemaakt. Regels, beleid, protocollen… Je wordt er mee dood gegooid. De neiging om alleen maar naar cijfers te kijken, is al een hele tijd aan de gang. Output sturing in onderwijs, bedrijven en zorg. Alles moet worden gekwantificeerd.

Bij de Corona aanpak zie je dit ook. Als we deze maatregelen nemen dan krijgen we het virus eronder. Als we ons aan de maatregelen houden dan is straks alles voorbij. Handen stuk wassen, braaf luisteren naar autoriteit, anti bacteriële gel, mondkapjes, 1,5 meter afstand, vaccinatie als enige redding, isolatie, quarantaine, opsluiten van demente ouderen, jongeren beperken, avondklok, etc….. Het gaat steeds verder.

Angst en controle gaan hand in hand. Het idee dat we controle hebben over het leven is een illusie. Wat proberen we werkelijk te controleren? Onze angst niet goed genoeg te zijn? Onze angst geen vertrouwen te hebben? Angst voor falen? Angst voor de dood? Als we bang zijn voor de dood, zijn we dan eigenlijk niet bang om te leven. Als we ALS…..DAN…. toepassen in ons leven laten we het nu moment voorbij gaan.

Al mijn hele leven ben ik aan het leren mijn hart en hoofd in balans te brengen. De controle en belemmerende gedachten los te laten. Dat gaat met vallen en opstaan. Leren leven vanuit je hart (gevoel) en vertrouwen dat het leven ook naar je toe kan komen, maakt het leven mooier. Je leert jezelf vertragen, af te stemmen op je gevoel en jouw omgeving in het moment.

Ik vertrouw mijn lichaam. Vertrouw mezelf en het leven. Het leven en wij zitten zoveel ingenieuzer in elkaar. Ik ben niet bang om dood te gaan, maar ook niet om te leven. Ik vertrouw op dat alles komt zoals het komt. En als ik tegenslag krijg, dan heb ik daarmee te dealen.

De enige weg die ik heb te maken, is de weg naar binnen als ik me bang, boos of getriggerd voel. Telkens weer. In het moment. Niet gisteren of morgen, maar nu.

En durven we in het moment de weg naar binnen te maken, hoeven we alleen maar te voelen wat er is. Zonder verhaal. Je hoeft niet extern te zoeken of te verbeteren. Je hebt alles wat je nodig hebt. Het zit in jou. En mocht er een actie nodig zijn dan komt het van binnenuit, vanuit vrije wil, innerlijke kracht en liefde. Een verbonden actie van hart en hoofd samen