21 sep Vrijheid in verbinding, blog 2: Ons gecreëerde persoonlijkheid

Wil je naar mijn blog luisteren in plaats van lezen, klik hier.

Mijn hele leven ben ik gefascineerd door hoe het contact tussen mensen werkt. Open en echt contact was mijn eerste blog in deze nieuwe reeks. Het is mijn intentie om dit zuivere contact waar ik over schreef met de ander en met mijzelf echt in de praktijk te brengen. Ik had het voornemen podcasts te maken en op een andere manier mijn informatie over te dragen, maar de afgelopen maanden heeft mijn onderzoek een andere wending genomen. Blijkbaar moest ik me er eerst zelf nog dieper doorheen worstelen. Het voelt of ik tijdens mijn leven telkens weer zelf uit de modder moet kruipen om mezelf van mijn innerlijke verstoringen te bevrijden. Naast alle ‘modderige’ ervaringen gedurende mijn leven ben ik ook vele lezingen, trainingen, opleidingen en samenkomsten gaan volgen om mij te laten inspireren. Wanneer de informatie nog niet tot mijn ervaringen behoort, blijft de kennis vaak op de achtergrond aanwezig totdat ik het zelf begin waar te nemen en te ervaren. Nu het contact met mezelf allemaal meer helder is geworden, lukt het me weer om te schrijven. De komende blogs besteed ik aandacht aan mijn onderzoek naar waar er verstoringen in het contact met mijzelf en met anderen zijn.  

Sinds ik mij kan herinneren is mijn lichaam fijngevoelig en een ontvangstkanaal voor de kleinste verstoringen. Mijn lichaam reageert direct als ik in contact met mensen of een omgeving kom waar er een verstoring aanwezig is of tijdens het onderlinge contact een verstoring plaatsvindt. Er vindt dan een energieverschuiving in mijn lichaam plaats die ik bewust kan waarnemen. Dat ik dit zo sterk voel, zie ik als een kracht. Maar deze kracht is ook mijn valkuil. Door mijn ontwikkeltrauma als kind heb ik op veel verstoringen gereageerd, die ik in het contact met de buitenwereld voelde. Als ik mezelf durfde te zijn, benoemde ik wat ik zag en voelde. Waardoor ik de verstoringen in mijn omgeving kon reguleren of ontwapenen. Als ik mezelf niet durfde te zijn, raakte ik verstrikt in de aanwezige verstoringen. Als een kameleon veranderde ik automatisch van kleur in wat er onuitgesproken van mij werd verwacht of wat er nodig was. Ik vervloeide als vanzelf met de vaak onbewuste gevoelens en behoeften van de ander(en) waardoor ik mezelf (mijn gevoelens en behoeften) heel vaak heb verlaten.

Sinds mijn 18e ben ik actief aan de slag gegaan met het bewust ontdekken van mezelf en hoe de wereld in elkaar steekt. Je hebt hier veel over kunnen lezen in mijn eerdere ervaringsverhalen. Pas vanaf mijn 30e leerde ik mij dieper te verbinden met mijn gevoel. Hierdoor leerde ik mijn gevoel en de gevoelens in de omgeving beter van elkaar te onderscheiden. Waardoor ik mijzelf, mijn talent, maar ook mijn valkuil nog beter heb leren kennen. Mijn talent is dat ik verstoringen kan voelen en mijn valkuil is dat ik er te veel in meega. Ik durfde mijzelf steeds meer te uiten en te laten zien. Dit is een keerpunt in mijn leven geweest. Ik kon mijn denken en voelen beter balanceren. Ook al blijft het in sommige trigger situaties nog steeds een uitdaging mezelf in contact met een ander overeind te houden. Ik ben het afgelopen jaar nog dieper in het thema verstoringen en zelfverlating gedoken en heb voor mijzelf zeer belangrijke ontdekkingen gedaan. Dit onderzoek heb ik tot iets heel praktisch weten te vertalen. Hoe gaaf zou het zijn al jij en ik de communicatie met onszelf en met elkaar kunnen zuiveren en openen.

Deze reeks Vrijheid in verbinding gaat over verstoringen in het contact en de weg naar hoe we onszelf daarvan kunnen bevrijden. In deze blog staat ons gecreëerde persoonlijkheid centraal. Een inleiding die nodig is om de volgende blog over mijn innerlijke breingevangenis te lezen. De daaropvolgende blog gaat over ons vrije hart en de laatste over onze samenkracht.

Onze persoonlijkheid in beeld

Onze persoonlijkheid is een product van onze omgeving en niet wie wij in werkelijkheid zijn. Jouw persoonlijkheid is een unieke aanpassing die in relatie met de buitenwereld is ontstaan. Door verschillende ervaringen als kind in relatie tot onze omgeving, in eerste instantie ons gezin van herkomst, maar later ook school, sportvereniging, etc. en de samenleving.

Onze aanpassing aan de buitenwereld bestaat uit strategieën. Mensen maken zich kleiner of groter, oriënteren zich op zichzelf of op de ander. Bijvoorbeeld door de ander ‘liefde’ te geven, hopen ze dat een ander hen ook ‘liefde’ zal geven. De ‘liefde’ staat in hun strategie centraal. Anderen creëren juist angst en dwingen hiermee hun macht af. Mensen maken zich in het contact met hun omgeving soms iets groter of kleiner. We zijn gericht op macht en/of hoop. Niet iedereen ontwikkelt dezelfde strategieën. Ook niet als je in hetzelfde gezin wordt groot gebracht. Welke strategie(ën) je ontwikkelt, hangt af van onze unieke genen en kopieergedrag. Maar ook van de verstoringen die in het gezin van herkomst of familiesysteem tijdens onze ontwikkeling aanwezig waren. Deze persoonlijke strategieën zijn zo verfijnd in relatie tot onze omgeving ontwikkeld dat we ons met onze strategieën zijn gaan identificeren. Als volwassenen denken we dat we onze aanpassing ofwel onze persoonlijkheid zijn.

Hieronder wat uitvergrote voorbeelden van strategieën van ons ego die ik zie als verstoringen. Ons ego is de buitenste beschermlaag van onze persoonlijkheid. Hoe meer stress en angst we ervaren, hoe meer het ego aantrekt. Maar de strategie kun je ook in de kleinste verfijning, maniertjes en vele gezichten van onze persoonlijkheid terug zien. Onderstaande strategieën die als beschermlaag dienen is een vervorming van liefde naar hoop en een vervorming van kracht naar macht. Hoe dit is ontstaan, deel ik na onderstaande voorbeelden.

Groot & Hoop

Binnen de groter makende strategieën heb je ook strategieën die gebruik maken van hoop. Mensen met deze strategie nemen vaak de leiding of geven adviezen. Andere mensen in deze categorie maken zich groter door zich teveel met een ander te bemoeien. Ze willen graag helpen, zorgen, troosten of beschermen. Je bent de redder in nood. Beiden hebben hun oriëntatie op de ander met de verwachting en hoop dat ze er liefde, aandacht, bevestiging en waardering voor terug krijgen.

Klein & Hoop

Mensen met een kleiner makende hoop strategie kunnen zich ten opzichte van de ander te afhankelijk opstellen. Met het idee dat de ander hen geeft waar ze zo sterk naar verlangen, liefde. Weer anderen hanteren juist een strategie om heel flexibel te zijn waardoor ze met de ander gemakkelijk mee bewegen. Ze zijn vaak gericht op samen en bekijken een ander vaak alleen van de positieve kant. Ze zijn dan in feite kritiekloos en willen vooral aardig gevonden worden. De pleasers.

Groot & Macht

Wanneer je een groter makende strategie inzet gericht op macht, heb je jouw focus vooral op jezelf en creëer je afstand. Je hebt bijvoorbeeld de intentie te laten zien hoe goed je bent. Op de ander kun je koud, zonder gevoel, egoïstisch of opschepperig overkomen. Anderen hebben juist weer de neiging regelmatig kritisch en streng te zijn. Mensen met deze strategie leggen vaak een ander hun norm op.

Klein & Macht

Sommige mensen trekken zich juist uit het contact terug, negeren de ander of houden zich stil. Meestal zit onder deze strategie veel wantrouwen naar de buitenwereld. Ze vertrouwen niet op hulp van buitenaf. Anderen zetten juist strategieën in relatie tot de ander in door zich opstandig te gedragen, te rebelleren en of te klagen en verbitterd te zijn.

Herken je al gedrag van jezelf?

Omdat onze ervaring met liefde en autonome kracht belangrijke elementen zijn in hoe onze strategieën ontstaan, wil ik het ontstaan van deze verstoringen met jullie delen. Tijdens ons opgroeien staan een veilige hechting en ontwikkeling van authenticiteit centraal. Veilige hechting betekent voor een kind dat het zich veilig voelt in de nabijheid van zijn ouders. Authenticiteit betekent dat je weet wie je bent, wat je wilt en daar trouw aan blijft door je intuïtie te volgen.

Als een kind niet de veiligheid en emotionele afstemming ervaart in de relatie met zijn of haar ouders/opvoeders kan het doodsangst ervaren omdat het zo afhankelijk is. Wanneer een kind niet de begeleiding, ruimte, vrijheid en overgave om zichzelf te kunnen zijn naar behoefte krijgt, ervaart het pijn. Het overleefmechanisme is zo ingenieus dat je als kind ongemerkt strategieën ontwikkelt om de aanwezige pijn en (doods)angst te onderdrukken. We zijn allemaal wel ergens in de kern verwond en/of van ons hart verwijderd geraakt. Ieder op zijn of haar eigen manier. Of je je nu kleiner of groter maakt, gebruik maakt van macht of hoop, maakt helemaal niet uit. We hebben allemaal een eigen verhaal waarin er op diverse gebieden in de geschiedenis, generaties terug, in het leven van je ouders, grootouders en/of in jouw leven ervaringen van tekort zijn geweest of aan jou zijn doorgegeven. Onze persoonlijkheid, die uit verschillende strategieën kan bestaan, is nou eenmaal een product van onze familiegeschiedenis en omgeving. Iedereen, jij en ik, onze ouders en voorouders, maar ook onze buurman, collega, vriendin, onze kinderen etc. maken in meer of mindere mate gebruik van deze strategieën. Sommige mensen zitten helemaal vast in de uiterste vorm van hun strategie. Bij andere mensen zijn de strategieën meer geïntegreerd in de structuur van hun persoonlijkheid, is het gedrag automatisch en is de persoon er vaak volledig mee geïdentificeerd. Vaak speelt angst, en de spanning/stress die je daardoor ervaart, een zeer belangrijke rol in waar je uithangt in jouw persoonlijkheid. Of je nou gebruik maakt van je kwaliteiten of helemaal vastzit in jouw overdrijvingen van je persoonlijkheid. Het maakt niet uit. Jouw persoonlijkheid is dus een aanpassing en niet wie je in werkelijkheid bent.

Zolang mensen zich hiermee in het leven kunnen handhaven, is er geen noodzaak tot zelfonderzoek. Een vriendin van mij zei pas: ‘Ik houd ervan om mezelf aan de groep aan te passen. Daar krijg ik een goed gevoel bij.’ Vaak hebben deze uitspraken en overtuigingen te maken met een vals zelfbeeld en hun persoonlijke verhaal. We triggeren extra als we geconfronteerd worden met situaties, personen of omgevingen waarin vergelijkbare situaties uit het verleden verborgen zitten. Als we dan stress en angst ervaren, komen mensen dieper in hun strategieën vast te zitten. Binnen onze wereld zijn veel mensen zich er niet van bewust. Iedereen speelt zijn eigen rol, heeft zijn eigen strategieën en persoonlijkheid. In de verbinding met een ander en onze omgeving levert het dan ook veel verstoringen op. Pas als we door een situatie in een stressbel van een strategie vast komen te zitten, krijgen we er last van. Dit geeft ons een kans om naar ons ‘valse’ zelf(beeld) te kijken en in contact te komen met ons ware zelf.

Wanneer je jouw persoonlijkheid en ware zelf al kent, wil het niet zeggen dat je er dan bent. Vaak is er een terugval of triggermoment. Hoe je jezelf hier weer uit reguleert, heb ik al uitgebreid in vorige blogs (Vrijheid in de praktijk) geschreven. Tijdens mijn onderzoek kreeg ik dieper inzicht in het mechanisme achter mijn persoonlijkheid. Dit geeft nog meer inzicht in onze verstoringen. Deze inzichten deel ik in mijn volgende blog; mijn innerlijke breingevangenis. Die volgende week maandag wordt gepost.

Warme groetjes,

Sirpa

De Vrije Kameleon